Λούβαρης, Νικόλαος

(Αρνάδος Τήνου 1887 – Αθήνα 1961). Συγγραφέας, εκπαιδευτικός, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής της παιδαγωγικής στο Αρσάκειο και διευθυντής σε γυμνάσιο αρρένων της Θεσσαλονίκης, ενώ το 1925 κατέλαβε την έδρα της εισαγωγής και ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, στο τμήμα θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χρημάτισε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας (1926-28) και υπουργός στο ίδιο υπουργείο (1936 και 1943-44, στην κατοχική κυβέρνηση Γ. Ράλλη). Η συμμετοχή του στην κατοχική κυβέρνηση στάθηκε η αιτία για την παραπομπή και καταδίκη του από δικαστήριο δοσίλογων, καθώς και για την απόλυσή του από το πανεπιστήμιο. Το 1951, όμως, αφού είχε εκτίσει την ποινή του, επανήλθε στη θέση του και αποκαταστάθηκε κοινωνικά. Έγραψε θεολογικά, φιλοσοφικά, παιδαγωγικά και λογοτεχνικά έργα, σημαντικότερα από τα οποία είναι τα: Εισαγωγή εις τας περί Παύλον σπουδάς (α’ έκδ. 1919, β’ έκδ. 1960), Υπόμνημα εις την «Προς Κολοσσαείς επιστολήν» (1920), Η εις πνεύματα πίστις κατά τους περί Χριστόν χρόνους (1920), Η θρησκεία του Βάγκνερ (1926), Νίτσε, ο προφήτης μιας νέας θρησκείας (1927), Ο Γκαίτε ως θρησκευτική προσωπικότης (1929), Ιστορία της φιλοσοφίας (1933), Ο Ρίλκε (1942), Μεταξύ δύο κόσμων (1949), Άθως, η πύλη του ουρανού (β’ έκδ., 1962), Συμπόσιον Οσίων (α’ τόμος 1962, β’ τόμος 1964) κ.ά. Διετέλεσε επίσης διευθυντής των περιοδικών Γρηγόριος Παλαμάς (1918-25) και Αυγή (1921-23), μαζί με τον Ε. Πελεκίδη.